In het oude oerbos wordt een witte eenhoorn geboren. Dit is groot feest, want een witte eenhoorn is heel bijzonder. Hij kan dingen die niemand anders kan. Tenminste… dat is altijd gezegd. Nu bestaat er een heel oud verhaal, dat van ouders op kinderen is doorverteld, over een boze tovenaar. Het verhaal vertelt dat er dieren zijn achtergebleven. Dieren die dapper genoeg waren geweest om niet te vluchten. Deze “achterblijvers” zouden ergens diep in de grotten wonen. Professor Oelie roept Karam bij zich wanneer hij oud genoeg is en geeft hem de opdracht om de achterblijvers in de grotten te gaan zoeken. Eerst protesteert Karam. Waarom hij? Misschien bestaan die achterblijvers niet eens. Misschien was het zomaar een verhaal. “Dat is aan jou om uit te zoeken, Karam. Als ze bestaan, dan ben jij de enige die ze kan vinden”, was de reactie van professor Oelie. Karam had er helemaal geen zin in, hij ging veel liever met zijn vriendjes spelen. Maar hij was wit. En daarom moest hij het toch proberen. Zijn vriendjes besloten bij Karam te blijven en hem te helpen met zijn zoektocht. Doordat elk vriendje zo zijn en haar eigen aardigheden heeft, werd de zoektocht een groot avontuur, waar ze